die kas

die kas

kerslig brandend flou

buigend is mensekind

besig om te skryf

aan dinge van binne die hart gele

dinge diep gebere

wat nou na boontoe beur

eendag as ek dood is

sal dit vertel  van my

dit sal vertel van my diepe seer

dit sal vertel van my blye lag

dit sal vertel van dinge gedoen

wat niemand weet

en die een sal se

 ek het nie geweet jy is so diep nie

my kas het een geword met my

elke veeg wat ek vee maak die kassie

myne en myne alleen

dit word my liefde geprojekteer op hout

ek kan dit nie vashou nie

maar ek kan dit ruik

ek kan dit sien maar dit is

tog ook op sy eie

bewondering noudat dit klaar is

word my eenvoudig kas

n trotse deel van my bestaan

dit word n deel van my latenskap

aan mense wat my siel sal ontdek

ek is ver opgespoor

op die blad

wat altyd weet

waar alles is

duisend kilos was hy weg

nader gebring en gewonder

wat is my skryftafel se storie

van begin in n gedagte

tot nou toe

jou oue lyne

is nou by my

vir solank ek leef

ek sal jou koester

vir altyd want ek het jou gevind