Diepe Rou
‘n tyd het gekom en gegaan
die tyd wat gekom het was die liefde gewees
die tyd wat gegaan het was die liefde wat getaan het
my in die dieptes van rou gegooi het
my borswerings van kind wees laat opgaan het
wat my beskerm het toe
spottaal my lewe versuur het
al wat ek kan doen is om
stil te word en te verwerk wat met my gebeur
neskrop aan die voetheuwels van die waterberg
Marais se loopplek en kennis van sy smart
“O koud is die windjie en skraal”
is die refrein wat in my kop maal
ek moet keer
dat my smart en die rouproses
nie my menswees tas
my laat sink in die dieptes van smart
die trane van rou oor my hartkamers rol
my bloed verdun tot geen krag meer gewe
aan die einde is daar maar een raat
vermy en laat die pret en plesier hoogty vier
laat wyn se taal my lewe
laai met tydelik plesier
Is dit die antwoord?
No comments:
Post a Comment